Önyüklenebilir Bir USB Sürücü Oluşturmak Neden Önyüklenebilir CD Oluşturmaktan Daha Karmaşık?

Önyüklenebilir CD'ler ve DVD'ler oluşturmak basit, anlaşılır bir işlem olma eğilimindedir, ancak önyüklenebilir flash sürücüler oluştururken neden daha karmaşıktır? Bu ikisi arasında gerçekten bu kadar fark var mı? Bugünün Süper Kullanıcı Soru-Cevap yazısı meraklı bir okuyucunun sorusuna cevap verdi.

Bugünün Soru ve Cevap oturumu bize topluluk tarafından yönlendirilen bir soru-cevap web sitesi grubu olan Stack Exchange'in bir alt birimi olan SuperUser'ın izniyle geliyor..

Soru

SuperUser okuyucu William, önyüklenebilir bir USB sürücü oluşturmanın önyüklenebilir CD'ler oluşturmaktan neden daha karmaşık olduğunu bilmek ister:

Önyüklenebilir bir CD oluşturmak bence çok basittir, yapmanız gereken tek şey bir ISO dosyasını bir diske yazmak ve önyüklenebilir. Şimdi USB sürücülere gelince, birçok seçeneğiniz var. Birisi ikisi arasındaki farkı açıklayabilir ve belki farklı seçeneklere kısa bir genel bakış verebilir.?

Neden önyüklenebilir CD'ler oluşturmaktan daha karmaşık bir önyüklenebilir USB sürücüsü oluşturmak?

Cevap

SuperUser yazarı Akeo bize cevap veriyor:

Rufus geliştiricisi burada. Her şeyden önce, bahsettiğiniz seçeneklerin çoğu, yalnızca Rufus’u çalıştırırken Gelişmiş mod (ne zaman Gelişmiş Seçenekler Bölümü görüntülenir), çünkü onlar zaten ne için olduğunu bilen insanlara yöneliktir.

Başlamak için, ISO formatının asla USB önyüklemesi için tasarlanmadığını anlamalısınız. Bir ISO dosyası 1: 1'lik bir optik diskin kopyasıdır ve optik disk ortamı, önyükleme yükleyicilerinin nasıl yapılandırılması gerektiği, hangi dosya sistemini kullandıkları, nasıl bölümlendikleri açısından USB ortamından çok farklıdır. değil), vb.

Bu nedenle, bir ISO dosyanız varsa, USB medyasında, ISO dosyasının her bir baytından okunan ve sırayla diske kopyalanan bir optik diskle yapabileceklerinizi yapamazsınız. / DVD yazıcı uygulamaları ISO dosyalarıyla “çalışırken” yaparlar).

USB ortamında bu tür 1: 1 kopyalamanın bulunmadığı, USB ortamındaki 1: 1 kopyaların optik disklerdeki 1: 1 kopyalardan tamamen farklı olacağı ve bu nedenle değiştirilemeyeceği anlamına gelmez. hem USB hem de optik ortamlarda 1: 1 kopya olacak şekilde hazırlanmış görüntüler). Kayıt için, Rufus terminolojisinde, USB ortamında 1: 1 kopyaya DD Image (listede bu seçeneği görebilirsiniz) denir ve FreeBSD veya Raspbian gibi bazı dağıtımlar ISO kurulumu ile birlikte USB kurulumu için DD Images sağlar. CD / DVD yazmak için dosyalar.

Bu nedenle, ISO dosyalarının önyüklenebilir USB ortamı oluşturmak için gerçekten uygun olmadıklarını belirledik, çünkü daha küçük bir kare deliğe sığacak şekilde yuvarlak bir pim sağlamaya eşdeğerdir ve bu nedenle yuvarlak pimin sığacak şekilde değiştirilmesi gerekir.

Şimdi, ISO dosyalarının önyüklenebilir USB ortamı oluşturmak için çok uygun olup olmadığını merak ediyor olabilirsiniz, neden çoğu işletim sistemi dağıtıcısı DD Görüntüleri yerine ISO dosyaları sağlıyor? Tarihsel nedenlerin dışında, DD Görüntülerle ilgili sorunlardan biri, USB medyada görüntüyü oluşturan kişi tarafından kullanılandan daha büyük bir 1: 1 kopyası oluşturursanız bölümlenmiş bir dosya sistemi olmalarıdır. daha sonra, orijinal DD Görüntüyü oluştururken kullanılan boyutuna düşürülmüş USB medyanızın görünen “kapasitesi” ile bitirdiniz..

Ayrıca, optik diskler ve dolayısıyla ISO dosyaları, her ikisi de çok uzun zamandır tüm büyük işletim sistemlerinde çok iyi bir şekilde desteklenen iki dosya sisteminden birini (ISO9660 veya UDF) kullanabilir (ve bir göz atmanıza izin verir). Resim içeriğini kullanmadan önce veya kullandıktan sonra), DD Images var olan binlerce farklı dosya sisteminden herhangi birini kullanabilir. Bu, önyüklenebilir USB ortamınızı oluşturduktan sonra bile, siz yeniden başlatana kadar üzerinde hiçbir içerik göremeyebilirsiniz. Örneğin, Windows'ta FreeBSD USB görüntüleri kullanıyorsanız bu geçerli olacaktır. Önyüklenebilir USB ortamı oluşturulduktan sonra, siz yeniden biçimlendirene kadar Windows, üzerindeki hiçbir içeriğe erişemez.

Bu nedenle, sağlayıcılar mümkün olduğunda ISO dosyalarına bağlı kalma eğilimindedir, çünkü (genellikle) tüm işletim sistemlerinde daha iyi bir kullanıcı deneyimi sağlar. Fakat bu aynı zamanda bazı dönüşümlerin (genellikle) gerçekleşmesi gerektiği anlamına gelir, böylece yuvarlak ISO mandalımız daha küçük “USB medya” kare deliğine güzel bir şekilde oturabilir. Bu seçeneklerin listesiyle nasıl ilgilidir? Biz buna geliyoruz.

Genellikle gitmesi gereken ilk şeylerden biri, ISO dosyalarının kullandığı ISO9660 veya UDF dosya sistemidir. Çoğu zaman, bu, tüm dosyaların ISO dosyasından FAT32 veya NTFS dosya sistemine kopyalanması ve kopyalanması anlamına gelir; bu, önyüklenebilir USB flash sürücülerin kullanım eğilimindedir. Fakat elbette, bu, ISO sistemini kim oluşturduysa, canlı kullanım veya kurulum için bir dosya sistemi olarak FAT32 veya NTFS'yi desteklemek için bazı hükümler yapmış olması gerektiği anlamına gelir (ki bu, tüm insanlar, özellikle de ISOHibir'e çok fazla güvenmeyenler değil) yapmak).

Daha sonra, bir bilgisayar USB ortamından önyüklendiğinde çalıştırılan ilk kod biti olan gerçek önyükleyicinin kendisi vardır. Ne yazık ki, HDD / USB ve ISO önyükleme yükleyicileri çok farklı canavarlardır ve BIOS veya UEFI sabit yazılımı da önyükleme işlemi sırasında USB ve optik medyaya çok farklı davranır. Öyleyse, önyükleme yükleyicisini bir ISO dosyasından (genellikle bir El Torito önyükleme yükleyicisi olur) alamaz, USB ortamına kopyalar ve önyüklemesini beklersiniz..

Şimdi seçenekler listemize uygun olan kısım geliyor. Rufus'un ilgili bir önyükleyici parçası sağlaması gerekeceğinden, ISO dosyasından alamaz. Eğer Linux tabanlı bir ISO dosyasıyla uğraşıyorsak, olasılıklar GRUB 2.0 veya Syslinux kullanması ihtimaline karşıdır, bu nedenle Rufus USB tabanlı bir GRUB veya Syslinux sürümünü yükleme yeteneğini de içerir (çünkü ISO dosyası genellikle sadece ISO'ya özgü sürümü içerir) Bunların).

Bu, genellikle bir ISO dosyası seçtiğinizde ve açtığınızda otomatik olarak yapılır, çünkü Rufus ne tür bir dönüşüm uygulamasının gerekli olduğunu tespit etmek için yeterince akıllıdır. Ancak oyun oynamak istiyorsanız, Rufus size GRUB veya Syslinux komut isteminde önyükleme yapmanıza izin veren bazı boş önyükleyiciler yükleyebilme seçeneği de sunar. Oradan, bu tür önyükleyici türlerine aşina iseniz, kendi yapılandırma dosyalarınızı oluşturabilir / test edebilir ve kendi Syslinux veya GRUB tabanlı özel önyükleme işlemlerinizi deneyebilirsiniz (çünkü bu aşamada yalnızca dosyaları kopyalamak / düzenlemek zorundasınız) Bunu yapmak için USB medya).

Böylece, şimdi listede bulduğunuz seçenekleri gözden geçirebiliriz:

• MS-DOS: Bu, boş bir MS-DOS sürümü (Windows Me sürümü) oluşturur; bu, bir MS-DOS komut istemine önyükleyeceğiniz anlamına gelir. Bir DOS uygulaması çalıştırmak istiyorsanız, bunu USB medyanıza kopyalamanız gerekecektir. Bu seçeneğin yalnızca Windows 8.1 veya daha önceki sürümleri için geçerli olduğunu, ancak Microsoft'un DOS yükleme dosyalarını Windows'tan kaldırmasından bu yana Windows 10'da kullanılamadığını unutmayın (ve yalnızca Microsoft bu dosyaları yeniden dağıtabilir)..
• FreeDOS: Bu, FreeDOS'un boş bir versiyonunu oluşturur. FreeDOS, MS-DOS ile tamamen uyumlu, aynı zamanda açık kaynak olma avantajına sahip olan MS-DOS'un ücretsiz bir yazılım sürümüdür. MS-DOS ile karşılaştırıldığında, herkes FreeDOS'u yeniden dağıtabilir, böylece FreeDOS önyükleme dosyaları Rufus'a eklenir..
• ISO Görüntüsü: Önyüklenebilir bir ISO dosyanız varsa ve önyüklenebilir USB ortamına dönüştürmek istiyorsanız, kullanmanız gereken seçenek budur. Bir dönüşümün (genellikle) gerçekleşmesi gerektiğinden ve önyüklenebilir bir ISO dosyası oluşturmanın birçok yolu olduğundan, Rufus'un onu USB ortamına dönüştürebileceğinin garantisi yoktur (ancak bu her zaman size bildirir. Durum böyledir).
• DD Görüntüsü: Bu, FreeBSD, Raspbian, vb. Tarafından sağlananlar gibi önyüklenebilir bir disk görüntüsünüz varsa kullanmanız gereken yöntemdir. .Vhd uzantılı dosyalar da (Microsoft'un DD görüntüsünün sürümü) sıkıştırılmış olduğu gibi desteklenir. olanlar (.gz, .zip, .bz2, .xz, vb.).

Yukarıdaki dört seçenek, göreceğiniz tek seçenek Düzenli Mod. Ama eğer Rufus'u çalıştırırsanız Gelişmiş mod, ayrıca aşağıdaki seçeneklere de erişebileceksiniz:

• Syslinux x.yz: Syslinux istemine sizi götürecek başka bir şey olmayan boş bir Syslinux önyükleyici yükler. Bu noktadan sonra ne yapmanız gerektiğini bilmeniz gerekiyordu.
• GRUB / Grub4Dos: Yukarıdakiyle aynı, ancak sırasıyla GRUB / Grub4DOS için. Sizi bir GRUB komut istemine götürecek, ama gerisini anlamak size kalmış.
• ReactOS: Deneysel bir ReactOS önyükleyici yükler. En son kontrol ettiğimden beri, ReactOS USB ortamından bu kadar iyi önyükleme yapmıyor. O orada, çünkü ReactOS gelişimine yardımcı olabileceği umuduyla eklemek kolaydı ve yapıldı..
• UEFI NTFS: Bu, NTFS'nin dosya sistemi olarak seçilmesini gerektirir ve boş bir UEFI-NTFS önyükleyici yükler. Bu, NTFS sürücüsünü içermeyen UEFI platformlarında saf UEFI modunda (CSM değil) NTFS'den önyüklemeyi sağlar. Boş olduğundan, kendi kopyanızı kopyalamanız gerekir. /efi/boot/bootia32.efi veya /efi/boot/bootx64.efi yararlı olması için NTFS bölümüne. UEFI-NTFS, Rufus tarafından otomatik olarak 4 GB'lık FAT32 dosya boyutunda çalışmak üzere otomatik olarak kullanılır; bu, örneğin, 4.7 GB install.wim dosyasını bölmek zorunda kalmadan UEFI modunda Microsoft Server 2016'nın yüklenmesine izin verir.

Umarım yardımcı olur. Bu basitleştirilmiş bir genel bakıştır, umarım insanlar kasıtlı olarak sersemlemiş veya sessiz tutulan yönleri nitelemeye başlamazlar (örneğin, bölümleri olmayan USB flash sürücülerinin, USB ve optik ortamların aynı dosyayı kullanması mümkün olduğunu bilmek gibi) sistem ve bazı önyükleme işlemlerinin düşük görünen kapasite sorununu çözmek için USB ortamındaki bölüm boyutunu genişletme özelliği vardır).

Açıklamaya eklemek için bir şey var mı? Yorumlarda ses kesiliyor. Diğer teknoloji meraklısı Stack Exchange kullanıcılarından daha fazla cevap okumak ister misiniz? Burada tüm tartışma konusuna göz atın.

Görüntü Kredisi: William (SuperUser)