Akıl Sağlığı Hakkında Konuşmak Neden Bu Kadar Zor

Fiziksel yaşamlarımızın ayrıntılarını çok isteyerek paylaşıyoruz: son beslenmemiz, çocuğumuzun parantez ihtiyacı, belki de kalp hastalığı ile mücadele eden bir aile üyesi. Fakat akıl hastalığına gelince, her şey tamamlandı. Bipolar bozukluk ve anksiyete gibi zihinsel sağlık sorunlarını çevreleyen utanç ve leke, yardım almak için en büyük engeldir. Fiziksel sağlığı yaptığımız gibi akıl sağlığına bakmaya başlamanın zamanı geldi.

Bu makale, Nasıl Yapılır Geek'in Ruh Sağlığı Bilinci Gününün bir parçasıdır. Burada ne yaptığımız hakkında daha fazla bilgi edinebilirsiniz..

Yedi yaşındayken dirseğimi kırdım, bahçemdeki bir kayaya takıldım. Doğruca aileme gittim, acil servise gittim ve derhal yattım. Fakat birkaç yıl sonra, depresyondaki ilk saldırımın acımasızca, aileme gitmedim ve tıbbi yardım alamadım, o yüzden derhal yaramadım. (Bu depresyonun hiç olmadığı kadar kolay yaması mümkün değil.) Daha kırılmış kolumdan daha acil bir durum ama benim "hasta" olduğumu düşünmedim ve bunun hakkında konuşmaktan, hatta kendime itiraf etmekten utanıyordum.

Diğer sağlık koşullarının aksine, akıl hastalığı genellikle zayıflığın bir işareti olarak görülür. Meme kanseri olan birisine asla “üstesinden gelmesini” ya da iradelerini kullanmalarını söylemezdik, ama bu yeme bozuklukları, madde kötüye kullanımı sorunları, depresyon, anksiyete ve diğer zihinsel sağlık sorunları olan kişilerin çok sık duyması tavsiye edilir. Akıl hastalığı olan kişiler de sıklıkla kendilerini zayıflık olarak düşünürler. Gazeteci Andrew Solomon şöyle diyor:

İnsanlar hala akıl hastalıkları olmasının utanç verici olduğunu düşünüyor. Kişisel zayıflık gösterdiğini düşünüyorlar. Başarısızlık gösterdiğini düşünüyorlar. Zihinsel hastalığı olan çocukları ise, ebeveyn olarak başarısızlıklarını yansıttığını düşünüyorlar..

İntihar etmeyi sevdiğim insanları kaybettim ve her seferinde en yakın aile üyeleri ve arkadaşlar gerçek ölüm nedenini biliyorlardı. Belki bu ölümler önlenmiş olabilirdi, belki de değil. Ama zihinsel sağlık hakkında yeterince konuşmuyoruz - ya da yaparsak, genellikle çok geç.

Zihinsel sağlık sorunları olan bizlerle hiç kimseyle konuşamayan sinirle ilgili olanlar hakkında şüphelenme ve eleştirilme riski. “Sahip değilsin gerçek anksiyete, ”biri bir keresinde arkadaşıma söyledi. “Mutlu olacağın çok şey var, nasıl depresyonda olabilirsin?” Dedi bir keresinde bir danışman bana (bir danışman!). İnsanların intihar edenlerin basitçe bencil olduklarını ve zihinsel hastalığı olan diğerlerinin “sadece dikkat aradıklarını” söylediklerini de duydum.

Gerçek şu ki, akıl hastalığı hem akıl hastalığı olan hem de onlara yakın olan kişiler için tecrit ediyor. Herkesi rahatsız ediyor. Andrew Steward'ın TEDxDU konuşmasında söylediği gibi: “Biri kolunu kırarsa alçılarını imzalamak için acele ediyoruz. Birine akıl hastalığı teşhisi konduğunda, diğer yoldan koşuyoruz. ”

Daha da kötüsü, zihinsel hastalığı olan insanlar genellikle sadece işyerinde değil, toplumda ve hastanelerde de ayrımcılığa maruz kalmaktadırlar. Haberler suç veya şiddet içeren olayları ihlal ettiğinde, insanlar kişinin şizofren, depresyonda mı yoksa bipolar mı olduğunu sormak için hızlıdır. Solomon, “İnsanların suçlarını akıl hastalığına bağlama eğiliminin, aslında suçlulukla ilişkili olmayan teşhislerin ortadan kaldırılması gerekiyor” dedi..

Mevcut zihinsel sağlık sistemimiz de pek bir işe yaramıyor ve sağlık durumu olan ABD'deki yetişkinlerin sadece% 41'i geçtiğimiz yıl zihinsel sağlık hizmeti aldı. Tedavilerin maliyeti sadece pahalıya mal olmakla kalmaz, sizi gerçekten tedavi edebilecek bir psikiyatr veya terapist bulmak sinir bozucu derecede zordur. Kolejde ilk yardım aramaya başladığımda, bir psikiyatrist Freudyen yaklaşımını benimle birlikte almaya devam etti ve yanlış yorumluyordum, sanırım, bahsettiğim her ilişki çok azdı. Başka bir daire bana ilaç vereceğini söyledi ancak danışmanlık yapmadı. Teşekkürler, bub.

Bu tür şeyler, kendimizi umutsuz hissetme ve konuşma konusunda daha az istekli olma, destek aramak yerine utanç içinde gizlenme ile karşı karşıya bırakır. Ulusal Sağlık Enstitüsüne göre, zihinsel hastalığı olan çoğu insan neredeyse onyıl Semptomlar ortaya çıktıktan sonra tedavi aramadan önce.

Fakat zihinsel hastalık herhangi bir kronik fiziksel durum gibi. Danışmanlık ve / veya ilaç tedavisi ile idare edilebilir ve hem iyi hem de kötü günler olacaktır. Akıl hastalığı kadar zayıflatıcı olabileceği gibi, bir insanın tanımlayıcı özelliği, polenlere alerjisi olan veya yüksek tansiyona sahip olmaktan daha fazlası olamaz..  

Bütün bunlar, şeyler söyledi Hangi daha iyi olmak. Günümüzde akıl sağlığı sorunları ve daha fazla destek grubu hakkında daha fazla farkındalık var, internetin büyük kısmı için teşekkürler. Birçok ünlü insan, depresyon ve endişe konusundaki Wil Wheaton gibi deneyimleri hakkında daha açık konuşuyor, Topluluk Asperger'in yaratıcısı Dan Harmon ve bipolar bozuklukta Carrie Fisher.

Farkındalık haftaları ve ayları, Mayıs Ruh Sağlığı Farkındalığı ayı gibi, yardımcı olur. Yapabileceğimiz en iyi şey, herhangi bir zamanda, zihinsel hastalık hakkında, diğer sağlık sorunları hakkında açık biçimde, empati ve anlama arzusu ile, kişinin yaşadığı kişiyi kendisinden veya kendisinden ayırma arzusuyla konuşma biçimimizdir. . Mental Health America’nın dediği gibi, “Paylaşmak, zihinsel hastalıkları çevreleyen olumsuz tutumları ve yanlış algıları yıkmanın ve başkalarına duygularında ve semptomlarında yalnız olmadıklarını göstermenin anahtarıdır.” Bir gün sosyal damgalanmadan kurtulacağız. akıl hastalığı çevreler. İşe gidecek, ama umarım o gün yakında gelir..

Resim Kredisi: Glanfranco Blanco / Flickr